مطابق روایات، در روز غدیر تمام مسلمانانی که همراه رسول‌الله صلوات الله علیه در آخرین حج ایشان معروف به حجة‌الوداع حضور داشتند، با امیرالمؤمنین علی بن ابی‌طالب به عنوان جانشین رسول خدا بیعت کردند. اما چه شد که به فاصله‌ی کوتاهی از این واقعه‌ی تاریخی، حق الهی حضرت علی علیه السلام آنگونه غصب شد.

به گزارش قم نیوز این سؤال از همان بدو آشنایی تفصیلی با واقعه‌ی غدیر در سال‌های ابتدایی نوجوانی تا الآن که بیش از ده سال سابقه‌ی مطالعه و پژوهش در حوزه‌ی تاریخ را پشت سر گذاشته‌ام، همواره با من همراه بوده است؛ این‌که چه شد که به فاصله‌ی کوتاهی از واقعه‌ی غدیر، درحالی‌که پیکر مطهر رسول‌الله هنوز بر زمین بود و علی‌ بن ابی‌طالب برای دفن پیکر پیامبر صبر کرده بود تا اصحاب ایشان برسند و شاهد باشند، بزرگان صحابه در گوشه‌ای مشغول بحث بر سر جانشینی و زمامداری رسول‌الله بودند. گویی که اصلاً نه غدیری رخ داده بود و نه رسول‌الله فکری برای هدایت امتش بعد خود کرده و از ایشان عهد ولایت‌پذیری گرفته بود. اصلاً فرض بگیریم که واقعه‌ی غدیر، آن عهدنامه‌ی عمومی و فراگیر بر تدوام راه رسول‌الله بعد از ایشان، اتفاق نیافتاده است؛ فرض محال که محال نیست! تکلیف آن تعداد روایت در مقاطع مختلف، با ادبیات متفاوت و خطاب افراد متعدد که تنه به بی‌شماری می‌زند چه می‌شود؟ یعنی هيچ‌کس نبود که آن وسط این روایات را یادآوری کند؟ همه فراموش کرده بودند؟ در آن روز شوم آن افراد معدود، خود را به نسيان زده بودند؛ بعد از آن چه؟ در ایامی که مردم دسته دسته در مسجد رسول‌الله حاضر می‌شدند و دست در دست خلیفه، پایبندی بر اوامرش همچون تبعیت از پیامبر را عهد می‌کردند، هيچ‌کس نبود که ندانسته و اصلاً از روی غفلت، نامی از آن عهد و بیعت بیاورد؟!