قم نيوز : هر مناسبتی که فرا میرسد مقامات دولتی و عمومی برای مردم پیام میدهند و پس از گذشت آن مناسبت، از مردم برای حضور یا عزادای یا شادی یا دلیل دیگری تشکر میکنند. در واقع در هر مناسبتی دو پیام موجود است یکی قبل از آن و دیگری بعد از آن.
به گزارش قم نیوز در قم برای مدیران دولتی و عمومی در هر مناسبتی دو فرصت پیام دادن موجود است که نمیتوان از آن گذشت. یکی فرصت پیام دادن قبل از آن مناسبت و دیگری فرصت پیام تبریک یا تشکر از مردم بعد از آن مناسبت و اگر سعدی علیه رحمه زنده بود شاید می نوشت: هر مناسبتی که فرا میرسد زمان پیام دادن است و چون میگذرد، وقت پیام تشکر یا تبریک دادن، پس از بر هر مناسبتی دو پیام واجب است.
قبلا هم در قم نیوز نوشتیم که چه ضرورتی دارد استاندار و شهردار و فرماندار و مدیران ادارات و سازمانهای دولتی و عمومی و حتی برخی موسسات حوزوی برای همه مناسبتها پیام منتشر کنند؟
مگر چه کسی این پیامها را میخواند؟ جز اینکه هدر رفتن انرژی و نیروی انسانی هنگام نوشتن آنها صورت میگیرد و هدر رفتن وقت خبرنگاران هنگام انتشار آنها؟
به نظر میرسد مدیران قم به علت نزدیکی مکانی با علمای برجسته و مراجع تقلید خود را صاحب نفسی فرض میکنند و لذا برای خود حق پیام دادن در مناسبتها را قائل هستند. این در حالی است که بین پیامی که مراجع عظام تقلید در مقاطع حساس و لازم منتشر میکنند و نکاتی که علمای برجسته قم در نقش زعمای تشیع در قالب پیام ارائه میکنند با پیامهای کلیشهای استاندار و فرماندار و شهردار تفاوت وجود دارد.
حوزه علمیه اگر چه تشکیلات اداری خود را از قم اداره میکند اما ماهیتا از سیستم اداری قم جدا است و پیامهای مراجع تقلید و علمای برجسته و تشکلهای حوزوی جامعه قم را هدف نمیگیرد بلکه جهان اسلام را به عنوان مخاطب خود در نظر دارد.
باید به مدیران قم گفت هر گردی، گردو نیست و هر کسی که در قم مسوولیت به عهده دارد، نباید در هر مناسبتی پیام بدهد. شاید بهتر باشد این مدیران به کارهای مانده خود برسند و مشکلات مردم را حل کنند تا اینکه هر مناسبتی و همایشی پیامی بدهند و این پیام ها را از طریق رسانهها برای مردم بفرستند و در این خیال باشند که مردم منتظر پیام آنها و سپس تشکر یا تبریک و تسلیتشان هستند.
این پیام دادنها خبرنگار قم نیوز را به این فکر انداخته است که در آینده نزدیک از مردم پس از هر پیام شهردار و استاندار و فرماندار پرس و جو کند که آیا اصلا چنین پیامی را دیدهاند و ارائه این پیام را تا چه حدی ضروری میدانند.