فلسفه سفره هفت سین قرآن، یکى از پایه هاى اصلى سفره هفت سین قمی ها

به گزارش قم نیوز، در آیین هاى باستانى ایران براى هر جشن «خوانی یا سفره ای » گسترده مى شد که داراى انواع خوراکى ها بود.

سفره نوروزى «هفت سین» نام داشت و مى بایست از بقیه سفره ها رنگین تر باشد.
سفره هفت سین مــعــمـولاً چـند ســاعــت مانــده به زمان تـــحویل ســـــال نو آمـــاده بود و بر صفحه اى بلندتر از سطح زمین چیده مى شد.

همچنین میزدپان به منظور پخش کردن خوراکى ها در کنار سفره گماشته مى شد.

سفره هفت سین نوروزی برپایه عدد مقدس هفت بنا شده بود.

در بسیارى از منابع تاریخى آمده است که «سفره هفت سین» نخست «سفره هفت شین» بوده و بعدها به این نام تغییر یافته است.

شمع، شراب ، شیرینى ، شهد (عسل) ، شمشاد، شربت و شقایق یا شاخه نبات، اجزاى
تشکیل دهنده سفره هفت شین بودند.

برخى دیگر به وجود «هفت چین» در ایران پیش از اسلام اعتقاد دارند.

سخنران جامعه زرتشتى در این باره مى گوید: «در زمان هخامنشیان در نوروز به روى هفت ظرف چینى غذا مى گذاشتند که به آن هفت چین یا هفت چیدنى مى گفتند.»

بعدها در زمان ساسانیان هفت شین رسم متداول مردم ایران شد و شمشاد در کنار بقیه شین هاى نوروزى، به نشانه سبزى و جاودانگى برسر سفره قرارگرفت.

بعد از سقوط ساسانیان وقتى که مردم ایران اسلام را پذیرفتند، سعى کردند که سنت ها و آیین هاى باستانى خود را هم حفظ کنند.

به همین دلیل، به دلیل اینکه در دین اسلام «شراب» حرام اعلام شده بود، آنها، خواهر و همزاد شراب را که سرک» مى شد انتخاب کردند و اینگونه شین به سین تغییر پیداکرد.
امروزه سفره هفت سین را روی زمین یا روی میز پهن می کنند و هنگام تحویل سال نو اعضای خانواده دور سفره هفت سین جمع می شوند و برای داشتن سالی پر از شادی و خیرو برکت دعا می کنند. بعضی سفره هفت سین را در مدت سیزده روز نوروز نگه می دارند و در پایان این دوره، در روز سیزده نوروز، سبزه ی سفره هفت سین را به آب می دهند.

فلسفه ی سفره هفت سین

سنجد، نماد عشق و دلباختگى است و از مقدمات اصلى تولد و زایندگى. عده اى عقیده دارند که بوى برگ و شکوفه درخت سنجد محرک عشق است.

سبزه، نماد شادابى و سرسبزى و نشانگر زندگى بشر و پیوند او با طبیعت است.

سمنو، نماد زایش و بارورى گیاهان است و از جوانه هاى تازه رسیده گندم تهیه مى شود.

سکه، که نمادى از خیر و برکت و درآمد است.

سیب، هم نماد مهر و مهرورزی.

سماق و سیر، نماد چاشنى و محرک شادى در زندگى به شمار مى روند.

اما غیر از این گیاهان و میوه هاى سفره نشین، خوان نوروزى اجزاى دیگرى هم داشته است«تخم مرغ» نماد زایش و آفرینش است و نشانه اى از نطفه و نژاد.

«آینه» نماد روشنایى است و حتماً باید در بالاى سفره جاى بگیرد. «آب و ماهى» نشانه
برکت در زندگى هستند. ماهى به عنوان نشانه اسفند ماه بر سفره گذاشته مى شود.

کتاب مقدس هم یکى از پایه هاى اصلى سفره هفت سین است و براساس آن هرخانواده اى به تناسب مذهب خود، کتاب مقدسى را که قبول دارد بر سفره مى گذارد.

چنانچه مسلمانان قرآن، زرتشتیان اوستا و کلیمیان تورات را بر بالاى سفره هایشان جاى مى دهند.

درسر سفره هفت سین زرتشتیان درکنار اسپند و سنجد، « آویشن» هم دیده مى شود که به گفته موبد فیروزگرى خاصیت ضدعفونى کننده و دارویى دارد و به نیت سلامتى و بیشتر به حالت تبریک بر سر سفره هفت سین گذاشته مى شود.

شاخه هاى سرو، دانه هاى انار، گل بیدمشک، شیر نارنج، نان و پنیر، شمعدان را هم مى توان جزو اجزاى دیگر سفره هفت سین دانست.

خواندن قرآن قبل از تحویل سال نو

امروزه نیز سفره هفت سین در تمام نقاط فلات ایران گسترده می شود و در شهرمان قم نیز این سنت پا برجاست در این میان با فاطمه محمدی گفتگو کردیم این بانوی قمی بابیان اینکه کتاب آسمانی قرآن یکی از پایه های اصلی سفره هفت سین قمی ها است، می گوید: قبل از تحویل سال همه اهل خانه دور سفره هفت سین جمع می شویم و شروع به خواندن قرآن می کینم.

به گفته وی بچه ها این رسم و رسومات را خیلی بهتر از بزرگ تر ها اجرا می کنند.
این بانوی قمی یادآوری می کند: سفره هفت سین در نوروز خود به خودی خود درس و قدردانی از نعمت های خداوند است که کوچک تر ها از این سنت یاد می گیرند نعمت های خداوند را قدر بدانند.

انتهای پیام/۱۳۲

فلسفه سفره هفت سین/ قرآن، یکى از پایه هاى اصلى سفره هفت سین قمی ها