وصیت نامه کوروش در دست کیست؟!

به گزارش قم نیوز، شبهه ای امروزه در شبکه‌های اجتماعی دست به دست می‌شود که به تاریخ تمدن ایران و رفتارهای اعراب در مقابل آن پرداخته و دین اسلام را دینی خون ریز معرفی نموده که در مقابل فرهنگ غنی ایرانیان باستان که قبل از ظهور اسلام نیز یکتا پرست بوده اند تاخته است.

توجه دادن مخاطب به سخنان کوروش و یا پادشاه ساسانی در خصوص اعراب و یا بیان موضوعی به نام جنگ قادسیه و اسارت بیش از ۳۰۰ هزار زن ایرانی توسط اعراب در این جنگ و به طبع آن برانگیختن روح غیرت و حق طلبی مخاطب در مقابل اسناد نادرست و بعضا تحریف شده تاریخی از ویژگی‌های این متن است. بر آن هستیم تا در این مقاله که به صورت چند بخشی تقدیم خوانندگان عزیز میشود به بررسی عقلی، سندی و تاریخی این شبهات بپردازیم.

در بخش اول به موضوع سطحی نگری و احساسی عمل کردن مخاطبین جوان در خصوص مطالب عنوان شده و همچنین وصیت نامه کوروش هخامنشی خواهیم پرداخت.

چند سال پیش وقتی در دهه ۷۰ در یکی از دانشگاه‌های کشور دانشجو بودم تعدادی از دانشجویان برای بسته شدن روزنامه ای در یک خیابان فرعی که هیچ کس رد نمی‌شد تحصن کردند و خیلی جالب بود که این اتفاق در رسانه‌های داخلی و خارجی به طور مختصر انعکاس پیدا کرد.

خدا وکیلی انعکاس آن خیلی عجیب بود. این همه افتخار یا مشکل، انعکاس ندارند ولی این موضوع یعنی تحصن یک تعداد محدود دانشجو، آن هم در یک دانشگاه غیر مطرح آن هم در یک خیابان فرعی آن هم خارج شهر این چنین انعکاس پیدا کرد.

اگر شخصی سیصد سال بعد فقط ابتدای این متن مرا بخواند با خودش می‌گوید احتمالا آن دانشجویان خیلی اهل مطالعه بودند و بسته شدن راه آگاهی خود را در قالب یک روزنامه به هیچ وجه بر نمی‌تابیدند.

چه بگویم آن دانشجویان حتی شاید یک بار هم آن روزنامه را نخوانده بودند و علت بسته شدن آن را هم نمی‌دانستند هر چه باشد بالاخره از دوستان و هم کلاسی‌های ما بودند و ما آنها را به خوبی می‌شناختیم.

اگر انگ نزنیم درست یا غلط که آنها از طریق بیگانگان برای چنین زمانی مهیا شده بودند ، بلکه باید گفت احتمال زیاد بیشترین علت این تحصن آن هم با آن تعداد محدود آن هم در یک جای پرت و خیابان فرعی خارج از شهر ، از نظر من تخلیه انرژی‌های مازاد جوانی بود به خصوص زمانی که اتوبوس حامل دخترها در کنار آنها ترمز زد و چهار پنج دختر آرایش کرده ولی چادری بیرون آمدند و آن لحظه بود که صدای سوت و فریاد شادی وصف ناپذیر پسرها به آسمان بلند شد و لبخند مسرت بر گوشه لب‌ها نشست.

باری، من به اتفاق چند تن از دوستان که شاهد به اصطلاح این جنگولک بازی‌ها بودیم با خودمان گفتیم چرا این‌ها برای بهتر شدن کیفیت آموزشی دانشگاه یا بهبود واحد‌های عملی این قبیل کارها را نمی‌کنند؟

یا چرا برای این که عدس پلوی بی مزه و بی کیفیت دانشگاه حداقل تبدیل به قرمه سبزی شود یا وضعیت خوابگاه‌ها بهتر شود، هیچ وقت این گونه تحصن‌ها را راه نیانداخته اند؟

آنهایی که حتی عرضه ندارند عدس پلوی بی مزه دانشگاه را به مرغ و کباب نَه، لااقل به قیمه و قرمه سبزی تبدیل کنند چرا این قدر جو گیر هستند و الان مدافع فرهنگی شده اند که از حق و ناحق آن هم ذره ای اطلاع ندارند؟

البته پاسخ به این سئوالات از زمره محالات محسوب می‌شود و همیشه در هاله ای از اسرار باقی خواهد ماند.اما جالب است که بگویم دقیقا در همان دانشگاه در همان ایام، در بین دانشجویان، اعلامیه هایی رد و بدل می‌شد که اصطلاحا وصیت نامه کوروش هخامنشی بود و در آن بسیار به قوم عرب و تازی تاخته بود و به زعم آنها کوروش گفته بود: شما عرب‌ها تازی هستید و تازی هم نام یک نوع سگ است یعنی مثل سگ حقیرید و مثلا با این عبارات قوم عرب را تحقیر کرده بود.

دانشجویان پر مدعایی که حتی لای کتاب‌های درسی خود را تا شب امتحان هم باز نمی‌کردند غرق در تفکر شده بودند عجب حرف‌های با مسمایی ! عجب وصیت نامه ارزشمندی! چه چیزهایی بوده که ما را در جریان نگذاشته اند؟

غافل از این که ما از کوروش هخامنشی اصلا متنی آنچنان که باید و شاید نداریم چه برسد به وصیت نامه، آن هم وصیتی که تحقیر عرب نیز در آن باشد.
در ضمن تازی نام یک قوم است و نام سگ نیست و آن جاعل و مزدوری که این وصیت نامه را در اصل، برای سرکوب اسلام و پیامبر بزرگوار ما ساخته بود از عناد خودش و از سویی عوامیت و بی سوادی عده ای دانشجوی فرهیخته و آینده ساز کشور! نهایت سوء استفاده را برده بود.

مثلا ما در بین نژادهای سگ، سگ افغان داریم آیا این به معنی این است که افغان‌ها همه سگ هستند؟ یا سگ ژرمن داریم آیا ژرمن‌ها یا به عبارتی آلمانی‌ها همه سگ هستند؟ یا اسب ترکمن داریم آیا ترکمن‌ها همه اسب هستند؟ واقعا این حرف هایی که مطرح می‌کنند جدی است؟ طنز است؟ یا مردم و توده‌های جامعه و به خصوص برخی اقشار دانشگاهی را خدای ناکرده خیلی احمق تصور کرده اند؟

مسلمان ها ! غیرت دینی را نخواستیم حداقل از تاریخ و فرهنگی که ادعا می‌کنید لااقل ذره ای و سر سوزنی اطلاع داشته باشید تا در محفل و مجلسی حتی خانوادگی و کوچک اگر احیانا بحثی شد و سئوالی مطرح شد و پاسخی شنیده شد خیلی ضایع نشوید.

انتهای پیام/۱۳۲