قم نيوز
: قم نیوز: امام حسین(ع) را دخترى بود کودک که مورد علاقه وى بود و او نیز به پدر عشق می ورزید. گفته شده است که نام وى رقیه و عمر وى سه سال بود.
دوشنبه ۲۶ خرداد ۱۳۹۳ ساعت ۱۸:۴۰
کد مطلب : 24524
منبع : خبرگزاری مهر
بازشدن گره‌های کور با دستان عمه کوچک امام زمان(عج)
رقیه از «رقی» به معنی بالا رفتن و ترقی گرفته شده است، گویا این اسم لقب حضرت بوده و نام اصلی ایشان فاطمه بوده است؛ زیرا نام رقیه در شمار دختران امام حسین(ع) کمتر به چشم می‌خورد و به اذعان برخی منابع، احتمال این که ایشان همان فاطمه بنت الحسین(ع) معروف به فاطمه صغری باشد، وجود دارد، در واقع، بعضی از فرزندان امام حسین(ع) دو اسم داشته اند و امکان تشابه اسمی نیز در بین فرزندان آن حضرت وجود دارد.
گذشته از این، در تاریخ نیز دلایلی بر اثبات این مدعا وجود دارد؛ چنانچه در کتاب تاریخ آمده است: «در میان کودکان امام حسین (ع) دختر کوچکی به نام فاطمه بود و چون امام حسین(ع) مادر بزرگوارشان را بسیار دوست میداشتند، هر فرزند دختری که خدا به ایشان میداد، نامش را فاطمه می گذاشت. همان گونه که هرچه پسر داشتند، به احترام پدرشان امام علی(ع) وی را علی مینامید»
پیشنه تاریخی نام رقیه
این نام ویژه تاریخ اسلام نیست، بلکه پیش از ظهور پیامبر گرامی اسلام(ص) نیز این نام در جزیرة العرب رواج داشته است؛ به عنوان نمونه، نام یکی از دختران هاشم (نیای دوم پیامبر (ص)) رقیه بود که عمه حضرت عبداللّه، پدر پیامبر اکرم (ص) به شمار میآید.
نخستین فردی که در اسلام به این اسم، نام گذاری گردید، دختر پیامبر اکرم(ص) و حضرت خدیجه بود؛ پس از این نام گذاری، نام رقیه به عنوان یکی از نام‌های خوب و زینت بخش اسلامی درآمد.
اثبات وجود حضرت رقیه(س)
گاهی درمورد وجود حضرت رقیه (س) شبهات و تردیدهایی مطرح می‌شود که نام ایشان در اکثر کتب نیامده یا نام‌های مشترک و مشابهی در آنها به چشم می‌خورد که با توجه به آن نمی‌توان به طور حتم بر وجود دختری به این نام اطمینان داشت.
در پاسخ باید متذکر شد که عدم ذکر نام «رقیه» در برخی منابع تاریخی نمی‌تواند دلیل بر خرافه بودن این شخصیت باشد؛ چرا که وجود نام‌های اشتهاری (کنیه و لقب) در کنار نام اصلی افراد از رسوم رایج عرب است و همان گونه که عده‌ای معتقدند، حضرت رقیه(س) همان فاطمه صغری است که نامش در بسیاری از تواریخ ذکر شده است.
مرحوم شیخ علی فلسفی در کتاب « حضرت رقیه (س)» می‌گوید در بیش از بیست کتاب، نام ایشان را رقیه دیده است.
سید بن طاووس(ره) مینویسد: «شب عاشورا که حضرت سیدالشهداء(ع) اشعاری در بی وفایی دنیا میخواند، حضرت زینب(ع) سخنان ایشان را شنید و گریست.
امام (ع) او را به صبر دعوت کرد و فرمود: «خواهرم، ام کلثوم و تو ای زینب! تو ای رقیه و فاطمه و رباب! سخنم را در نظر دارید، هنگامی که من کشته شدم، برای من گریبان چاک نزنید و صورت نخراشید و سخنی ناروا مگویید و خویشتن دار باشید» بنابر نقل ایشان، نام حضرت رقیه (ع) بارها بر زبان امام حسین (ع) جاری شده است.
سید محمدعلى شاه عبدالعظمى در الایقاد آورده است: "امام حسین(ع) را دخترى بود کودک که مورد علاقه وى بود و او نیز به پدر عشق می‌ورزید. گفته شده است که نام وى رقیه و عمر وى سه سال بود.
او که با اسیران در شام به سر می‌برد، در فراق پدر شبانه روز گریه می‌کرد و به او می‌گفتند که پدرت در سفر است، تا آن‌گاه که شبى او را در خواب دید، وقتى که بیدار شد، به گریه شدیدى افتاد و می‌گفت: پدرم را و نور چشمانم را بیاورید! اهلبیت(ع) هرچه کردند که او را آرام کنند، اثرى نبخشید، و بر گریه و زارى او اضافه گردید و در اثر گریه او، غم و اندوه اهلبیت شعله‌ور گردید، و آنان نیز به گریه افتادند. بر صورت خود زده و خاک بر سر خود ریخته و موها را پریشان ساختند.
صداى ناله و گریه از هر سو برخاست، یزید ناله و گریه ایشان را شنید و گفت: چه خبر شده است؟ به او گفتند که دختر کوچک حسین(ع)، پدر را در خواب دیده است، از خواب برخاسته و او را طلب می کند و گریه و فریاد برآورده است. یزید گفت: سر پدر را برایش ببرند و در برابرش قرار دهید تا آرام گیرد! چنان کردند و سر بریده را در حالى که در میان طبقى سر پوشیده نهاده بودند، در برابر وى قرار دادند. او که طبق را دید (فکر کرد برایش غذایى آوردهاند) گفت: من پدرم را مىخواهم، نه غذا!
گفتند: پدرت در آنجاست. پارچه را از روى آن برداشت، سرى را دید. گفت: این سر از آنِ کیست؟ گفتند: سر پدر تو است. سر را برداشت و به سینهاش چسباند و گفت: پدرم! چه کسى تو را با خون سرت خضاب کرد؟ بابا! چه کسى رگهایت را برید؟ پدرم! چه کسى مرا در کودکى یتیم ساخت؟!... آن‌گاه لبها را بر لبهاى پدر نهاد و گریه سر داد، تا از حال رفت. وقتى او را تکان دادند، دیدند که قالب تهى کرده است و جان به جان آفرین تسلیم نموده است. نالههاى اهلبیت(ع) از هر سو به آسمان برخاست.
کمبود امکانات نگارشی، کم توجهی به ثبت و ضبط جزئیات رویدادها، فشار حکومت بر سیره نویسان، فقر منابع تاریخی، همنامی فرزندان امام حسین(ع) سبب بروز بعضي اختلافات در نقل مطالب تاريخي ميشده است.
شخصیت غیرقابل انکار حضرت رقیه(ع)
نائب رئیس مجمع نمایندگان حوزه علمیه قم در گفتگو با مهر با اشاره به حقیقت غیر قابل انکار شخصیت هرچند کوچک اما اقیانوس گونه حضرت رقیه(س) در حادثه عظیم کربلا، اظهار کرد: پژوهشگران اسلامی در رابطه با حضرت رقیه(س) سخنان گوناگونی گفته‌اند، که افراد کم اطلاع در مقتل شناسی وجود نازنین این حضرت را انکار کرده‌اند.
حجت الاسلام سید جلال رضوی مهر، با بیان اینکه اساسا حضرت رقیه(س) از دودمان حضرت سیدالشهدا(ع) است، افزود: مرقد حضرت رقیه دختر کوچک امام حسین(ع) و عمه کوچک امام زمان(عج) مکان معنوی و مرکز الهامات است.
استاد حوزه علمیه قم در ادامه گفت: دشمنان اسلام به دنبال این هستند که با خدشه دار کردن و شبه افکنی، عقاید شیعیان را زیر سئوال ببرند و صهیونیست و وهابیت از برپایی مرقد این بانوی کوچک زجر می‌برند.
وی بابیان اینکه حضرت رقیه(س) سیلی خوردن، چادر از سرکشیدن، تحقیر و جسارت را از مادر بزرگ گرامیش حضرت فاطمه زهرا(س) به ارث برده است، عنوان کرد: برخورد زشت و عاری از عاطفه دشمنان در مورد کودکی سه ساله رسوایی به بار آورد.
حجت الاسلام رضوی به فهم دینی و ولایت مداری و علاقه دو جانبه امام حسین(ع) و حضرت رقیه(س) اشاره کرد و گفت: با توسل به فرزند کوچک اباعبدالله الحسین(ع) گره مادی و معنوی شیعیان باز خواهد شد.
رقیه جان بنت الحسین دخیلم، ای دختر بی خانمان دخیلم، بیا برس به دادم از غم بده نجاتم.
انتهای پیام/126
آخرین عناوین
