مشکلاتی که کمر درودگران قم را خم می‌کند

به گزارش قم نيوز، امروزه صنعت چوب و مبلمان در دنیا به صنعتی مهم و ارز آور تبدیل شده است، در کشور ما هم ۵۱ هزار واحد تولیدی و در استان قم بیش از چهار هزار واحد تولیدی وجود دارد که اگر به طور میانگین در هر واحد صنفی چهار نفر کار کنند تا ۲۰ هزار نفر مستقیم و با احتساب صنایع وابسته مانند رویه کوب، شیشه بر، تعمیرات، ماشین آلات، راننده‌ها و خانواده آنان بیش از ۵۰ هزار نفر به طور مستقیم و غیرمستقیم در این استان از این صنف روزی می‌خورند و سود زیادی به اقتصاد قم تزریق می‌شود اما توجه کافی به آنان نمی‌شود.

پیگیر مشکلات صنف بزرگ درودگران شدیم؛ به غیر از فرسوده بودن ابزارآلات درودگران قم که مسبب قطع انگشتان یک سوم آنان شده و در گزارشی جداگانه به آن پرداختیم مشکلات درودگران قم در چند محور دیگر قابل بحث است که گفت‌وگوی خبرنگار مهر با برخی از پیشکسوتان درودگری در قم را در ادامه خواهید خواند:

درودگران قم نیازمند اتحادیه قدرتمند هستند

علی محمد کاظم بابایی با ۳۰ سال سابقه درودگری درباره لزوم داشتن اتحادیه قدرتمند اظهار داشت: اعضای اتحادیه درودگران باید مدیر و آینده نگر باشند، نیاز بازار و کار را متوجه شوند و آموزش‌های لازم را به اعضا دهند که کار خود را چگونه تولید و عرضه و مواد اولیه را چطور تهیه کنند.

وی ادامه داد: تولید کننده در قم نمی‌داند کارش چقدر ارزش دارد و قدر هنر خود را نمی‌داند که ارزان عرضه می‌کند که این از ضعف‌های اتحادیه است که آموزش ندارد.

این صنعتگر قمی عنوان کرد: اتحادیه‌ها در همه جا نقش فعال دارند حتی تولیدات را خریداری و صادر می‌کنند و یا دستگاه‌های مورد نیاز را وارد می‌کنند اما در قم عده‌ای دلال این کارها را انجام می‌دهند.

وی به راهکار این مشکل اشاره کرد و گفت: اعضای اتحادیه درودگران باید ذی نفع باشند تا به فکر سود خود و مجموعه باشند.

محمد اکبری نیز با ۲۵ سال سابقه کار گفت: اتحادیه از کسانی که پروانه کسب دارند سالی ۱۰۰ هزار تومان و از کسانی که پروانه کسب ندارند ۵۰۰ هزار تومان می‌گیرد اما قدرت اجرایی لازم و نظارت کافی را ندارد.

نیازمند مرکزی برای عرضه مطمئن تولیدات چوبی هستیم

مجید شریفی با ۳۰ سال فعالیت در این رشته نیز اظهار داشت: وقتی قم قطب تولید صنایع چوبی در کشور شده و تولید کننده با هزار سختی و وام کار را تولید می‌کند باید مرکزی برای عرضه مناسب تولیدات وی باشد و به گونه‌ای نباشد که دلالان سود ببرند و درودگران با چک‌های بی‌تضمین مواجه شوند.

به دلیل نبود آموزش بسیاری از دوردگران قم انگشتان دست خود را از دست داده‌اند

وی تأکید کرد: بخش تولید نیازمند حمایت است اما دولت و مسئولان یاری‌گر نیستند و اتحادیه هم تعهد و احساس مسئولیتی ندارد.

این صنعت‌گر قمی با بیان این که به دلیل نبود حمایت‌های لازم کارهای تولید درودگران قم در شهرهای دیگر به فروش می‌رسد، افزود: برای اثبات این مدعا اگر یک روز عوارضی قم - تهران بروید می‌بینید چند خودرو کارهای چوبی خام از قم به تهران برده می‌شود.

بی کیفیت‌ترین مواد اولیه به قم وارد می‌شود

علی محمد کاظم بابایی در این باره نیز با تأکید بر این که زیربنای کار ما تحقیق، توسعه و آموزش است که در این صنف وجود ندارد، افزود: درودگران سازوکار استفاده درست از ابزارآلات این رشته را ندارند و باید نخست آموزش‌های لازم به آنان داده شود.

وی با بیان این که بدترین و بی‌کیفیت‌ترین مواد اولیه به قم وارد می‌شود، ادامه داد: درودگران قم دانش لازم را ندارند که این چوب برای مصرف مبل، صندلی یا ساخت کرسی است اما خریداری می‌کنند چون نمی‌دانند کالای بی‌کیفیت هم تولید می‌شود؛ بهترین دستگاه، بیشترین وام‌ها و بهترین جاها را بدهند اگر آموزش نباشد چه بسا هزینه‌ها به هدر رود.

این فعال در عرصه چوب با اشاره به این که باید به درودگران گفته شود که قدر خود و هنرشان را بدانند و کالای تولید شده را ناچیز عرضه نکنند، گفت: مشاهده شده که مبل چهار میلیونی قم را ۱۷ میلیون در تهران می‌فروشند اما به دلیل این که صنف درودگران در قم متولی ندارد جنس ما ارزان خریداری می‌شود.

بابایی با بیان این که شهروندان قم دو برابر قیمت یا بیشتر، تولیدات درودگران قم را از تهران خریداری می‌کنند، عنوان کرد: به عنوان مثال کلاف یک کار در تهران سه میلیون و در قم یک و نیم میلیون به فروش می‌رسد به همین خاطر دلالان از قم می‌خرند و سه برابر می‌فروشند چون ساماندهی برای این صنف نیست.

بخش تولید نیازمند حمایت است اما دولت و مسئولان یاری‌گر نیستند

وی گفت: درودگران تهران با خرید ۱۰ تن چوب در سال زندگی خود را به بهترین وجه اداره می‌کنند اما قمی‌ها ۱۰۰ تن چوب می‌خرند یک موتور هم ندارند؛ هم زحمت می‌کشند، هم منابع ملی را حرام می‌کنند و هم نتیجه خوبی ندارند و تولید کننده و مصرف کننده ضرر می‌کنند و دلالان در این وسط سود می‌برند که برخی حتی بدون پول و با چک از ما خریداری می‌کنند.

وی با تأکید بر این که وقتی ساز و کار درست شود همه چی خود به خود درست می‌شود، افزود: نبود آموزش و نداشتن سازکار این تبعات را به دنبال خود دارد وقتی با خودرو هم نتوانی رانندگی کنی به خود و دیگران ضرر می‌زنی.

وی گفت: متأسفانه برخی از ۱۴ سالگی وارد این کار می‌شوند و بارهای سنگین را بلند می‌کنند که نیاز به آموزش است تا بعدها به مشکل برنخورند.

جواد مرسلی نیز با بیان این که به دلیل نبود آموزش بسیاری از همکاران ما انگشتان خود را از دست داده‌اند، افزود: به عنوان مثال من پس از گذراندن مقطع دوم راهنمایی وارد این کار شدم و به دلیل نبود آموزش یک سال است که انگشتانم را از دست داده‌ام.

کلاهبرداری از درودگران با ظاهری آراسته

علی محمد کاظم بابایی نیز در این خصوص اظهار داشت: به دلیل نبود آموزش‌های لازم آدم‌های فرصت طلب از درودگران سوء استفاده می‌کنند و هر سال می‌شنویم از همکاران ما چندین میلیون کلاهبرداری می‌کنند که متولی این صنف اتحادیه است اما کسانی که متولی شدند هم دانش لازم را ندارند.

وی با بیان این که وظیفه اتحادیه است که سازوکاری بیاندیشد که تولیدکننده مجبور نشود کالای خود را به هر شکلی بفروش برساند، ادامه داد: تولیدکننده نیاز دارد تولید خود را بفروشد و افرادی با ظاهر آراسته اجناس درودگران را با چک می‌گیرند اما باید به دنبال آن‌ها بدوند.

محمدحسین محمودزاده نیز گفت: پاس نشدن چک‌ها مشکلی برای شاغلان در این صنف است و پس از رفت و آمدهای زیاد به شهرستان‌ها به جایی می‌رسیم که از خیر آن بگذریم.

بیمه، به درودگران ظلم می‌کند

مجتبی صفایی رئیس اتحادیه درودگران استان قم در گفت‌وگو با خبرنگار مهر با بیان این که در بیمه درودگران ظلم و احجاف است، گفت: همه درودگر هستیم و اگر درودگر میز بسازد نتواند در بسازد که نجار نیست اما بیمه در و کمدساز ۱۰ درصد و مبل ساز ۳۰ درصد است.

بیشتر درودگران از چک ضربه می‌خورند زیرا ما از مشتری چک می‌گیریم اما سر موعد پرداخت نمی‌کنند

محمد اکبری با ۲۵ سال سابقه کار نیز گفت: به دلیل این که بیمه حمایت لازم را نمی‌کند شاید نیمی از نجارها بیمه نیستند و به دلیل نداشتن پشتوانه از این شغل می‌روند.

وی افزود: عوارض ناشی از خاک اره، سر وصدا، آلودگی صوتی و کاری و خطرات ناشی از دستگاه‌ها برای همه یکسان است اما بیمه مبل ساز با میز ساز متفاوت است؛ مبل ساز ۳۰۰ هزار و میزساز ۱۲۰ هزار تومان باید بدهد که باعث تعجب و ظلم به این افراد است.

اکبری با ۲۵ سال سابقه کارعنوان کرد: قانون بیمه درودگران از زمان شاه بوده زیرا می‌گویند ساخت مبل سفارشی است اما همه سری ساز هستند و شاید به ندرت مبلی سفارشی ساخته شود.

وی با بیان این که ما نمی‌دانیم سازمان تأمین اجتماعی بر چه مبنایی این کار را انجام می‌دهد؟ افزود: از مسئولان می‌خواهیم بیمه درودگران یکسان شود.

محمدحسین محمودزاده نیز با بیان این شغل سختی‌های زیادی دارد، اظهار تأسف کرد: آلودگی محیطی و صوتی و آسیب‌های جسمانی از قبیل بریدن انگشت‌ها، مشکلات ریوی، دیسک کمر، پادرد و کمردرد و خطر ابتلا به آسم دارد و چشم، گوش و اعصاب ما ضعیف شده و کار سنگینی است اما جزء مشاغل سخت به حساب نمی‌آید و مشاغل سخت باید بازتعریف شود.

بیشتر درودگران از چک ضربه می‌خورند

اکبری با بیان این که قانون چک در ایران بسیار ضعیف است، اظهارداشت: بیشتر درودگران از چک ضربه می‌خورند زیرا ما از مشتری چک می‌گیریم اما سر موعد پرداخت نمی‌کنند و خودمان می‌رویم شخص را از شهرستان پیدا می‌کنیم اما دادگاه حکم جلب نمی‌دهند.

این درودگر با سابقه ۲۵ ساله قم با بیان این که هیچ آسیبی محکم‌تر از ضربه‌ای که چک به درودگران نیست، افزود: ۹۵ درصد کسانی که چکشان برگشت می‌خورد توانایی مالی دارند اما در جواب به ما می‌گویند تا یک سال باید دادگاه بروید سپس قسطی می‌کنند و به این خاطر پول ما را به موقع نمی‌دهند.

انتهاي پيام / 137