قم نيوز : قم نیوز: بنیاد اسلامی آیسسکو از کمیته جایزه نوبل خواست جایزیه صلح نوبل را از آنگ سان سوچی، نخست وزیر میانمار بازپس بگیرد، چرا که وی عامل قتل عام وحشتناک اقلیت مسلمانان روهینگیا در کشورش است که جنایتی هولناک علیه بشریت محسوب میشود.
به گزارش قم نیوز بنیاد اسلامی آیسسکو طی اطلاعیهای اعلام کرد، این موسسه بین المللی اسلامی خواستار بازپس گیری جایزه صلح نوبل از آنگ سان سوچی نخست وزیر وقت میانمار به دلیل جنایات انجام شده علیه مسلمانان روهینگیا شده است.
سازمان اسلامی، آموزشی، علمی و فرهنگی آیسسکو از زیرمجموعههای سازمان کنفرانس اسلامی که مقر آن در رباط پایتخت کشور مراکش واقع شده، از کمیته اهدای جوایز نوبل خواست «جایزه صلح نوبل» 1991 تعلق گرفته به آنگ سان سو چی، نخست وزیر میانمار از وی پس گرفته شود، چرا که وی عامل قتل عام وحشتناک اقلیت مسلمانان روهینگیا در کشورش است که جنایتی هولناک علیه بشریت محسوب میشود.
در این ارتباط، دکتر عبدالعزیز عثمان التویجری، مدیر کل آیسسکو، اظهار داشت: نخست وزیر میانمار دیگر شایستگی این جایزه را ندارد، زیرا با وجود اطلاع و رضایت وی، جنایات فجیعی توسط مقامات میانمار علیه اقلیت مسلمان روهینگیا رخ دادهاند.
وی افزود: آنچه در میانمار علیه مسلمانان رخ داده با ماموریت حقیقی جایزه صلح نوبل، حقوق بین الملل و حقوق بشر مطابقت ندارد. به این جهت آیسسکو از جامعه بین المللی میخواهد بلافاصله در این زمینه مداخله کرده و به قتل عام هولناک مسلمانان و نقض آشکار حقوق بشر در میانمار پایان دهد.
سکوت جلاد میانمار به انکار مبدل شد
گفتنی است مجامع بین المللی از سکوت خانم سوچی، به عنوان رهبر میانمار در قبال آوارگی و کشتار گسترده مسلمانان روهینگیا در این کشور انتقاد بودند و اخیرا این موضوع مورد انتقاد گزارشگر سازمان ملل متحد در امور حقوق بشر برمه قرار گرفته است. کاربران شبکههای اجتماعی نیز به شدت این رهبر برنده جایزه نوبل را به سبب بیتفاوتی به قتل عام مسلمانان محکوم کرده و یکی پس از دیگری خواستار پس گرفتن جایزه نوبل از وی شدهاند!
در پی انتقادات شدید علیه وی، سوچی سرانجام سکوت خود را شکسته و با انکار حقایق منتشر شده در رابطه با جنایات بودائیان علیه مسلمانان، تروریسم را متهم کرد. وی تصاویر هولناکی که از وضعیت کنونی میانمار فضای مجازی را پر کرده، «کوه یخ اطلاعات نادرست» خطاب کرد!
وی مدعی شد شورشیان روهینگیا به پایگاههای ارتش و مراکز پلیس میانمار در راخین حمله کردند که به عملیات متقابل ارتش منجر شد. به نظر میرسد خطرناک جلوه دادن تروریسم بهترین بهانه برای سیاستمداران سرتاسر دنیا برای گریز از مشکلات واقعی کشورها تبدیل شده باشد.
خشونتها علیه مسلمانان میانمار ادامه دارد
سازمان بینالمللی مهاجرت سهشنبه هفته گذشته از فرار ۱۸ هزار مسلمان روهینگیایی از خشونتهای ارتش و بودائیان میانمار خبر داد. خشونتهایی که از فروردین ماه سال جاری قرار بود کمیته حقیقت یاب شورای حقوق بشر سازمان ملل به کنکاش در باب آنها بپردازد؛ اما سنگاندازیهای دولت غربگرای میانمار مانع ماموریت این کمیته شده تا جنایتهای بیشتر ارتش میانمار علیه مسلمانان ایالت راخین پنهان بماند.
گزارشهای اخیر حاکی است ارتش میانمار اقدام به سوزاندن خانههای مسلمانان روهینگیایی کرده است. بنا بر گزارشهای رسیده از میانمار در سری جدید خشونتهای ارتش این کشور بیش از ۴۰۰ مسلمان جان خود را از دست دادهاند. در این میان جمع کثیری نیز آواره شدهاند.
آوارگان میانماری که خانه و کاشانه خود را در درگیریهای اخیر از دست دادهاند به سمت بنگلادش حرکت کردهاند، اما دولت بنگلادش یا به آنها اجازه ورود نداده و یا آنها را دستگیر کرده است. اگر چه حدود ۲۷ هزار مسلمان میانماری خود را به بنگلادش رساندهاند اما موقعیت اسکان آنها به هیچ وجه مساعد نیست و هر لحظه بیم بازداشت آنها توسط پلیس بنگلادش میرود.
نفوذ ارتش در حکومت به ظاهر دموکراسی میانمار
درپی کودتای ارتش برمه در سال 1962 و به قدرت رسیدن نظامیان، امور این کشور در دهههای بعد به طور مستقیم یا غیرمستقیم در دست ارتش قرار داشته، تا اینکه سرانجام در سال 2015 میلادی انتخابات پارلمانی در این کشور برگزار شده و به پیروزی حزب اتحاد ملی برای دموکراسی به رهبری آنگ سان سوچی منجر شد. با این وجود کارشناسان بر این باورند که ارتش هنوز موقعیت ویژهای در تشکیلات سیاسی برمه دارد و عملکرد سوچی در قبال بحران روهینگیا نیز ناشی از ملاحظهکاری وی در قبال ملیگرایان بودایی و نظامیان است که هنوز هم از نفوذ فراوانی در دولت برخوردارند.
مسلمانان روهینگیا، بزرگترین جامعه بدون ملیت
گفتنی است در سال 1982 دولت نظامی با تصویب قانون جدیدی، جمعیت روهینگیا را غیربرمهای اعلام کرده و حق شهروندی آنان را سلب کرد. به این ترتیب اقلیت مسلمانان در میانمار که سازمان ملل آن را بزرگترین جامعه بدون ملیت در جهان دانسته، از دسترسی به بسیاری از خدمات اجتماعی در این کشور محروم هستند.
انتهای پیام/ 137