قم نيوز
: عضو سابق شورای شهر تهران گفت: وقتی در شورای اول همین جریان حاکم بود، در چهار سال ساختمان خیابان بهشت سه شهردار به خود دید، درحالی که امور شهری تخصصی است و دود بی‌ثباتی در مدیریت شهری به چشم مردم خواهد رفت.
دوشنبه ۲۷ آذر ۱۳۹۶ ساعت ۱۱:۱۶
کد مطلب : 57506
منبع : خبرگزاری فارس
واکاوی دعواهای زرگری لیست امیدی‌ها
هدایت مدیران شهری توسط فعالان توییتری/کسب شهرت با جنجال سیاسی
پیرهادی در پاسخ به سوالی پیرامون چرایی دامن زدن خود اصلاح طلبان به اختلافات شهردار و اعضای شورای پنجم، اظهار داشت: آنچه در رسانه‌های اصلاح طلب در حال وقوع است مسئله دیگری است. رسانه های تند جریان اصلاحات طوری به شهردار و مسئولین جدید شهری می‌تازند که گویی این افراد با میانه روی و نگاه صرفا شهری در حال اداره شهر هستند! مثلا از آقای نجفی میخواهند تا تندروتر و اصلاح طلب تر عمل کند. این در حالی است که میزان تندروی و افراط در انتصابات دوره فعلی، به حدی رسیده است که بخشی از اصولگرایان از شهردار سابق گلایه دارند که چرا به تعدادی از مدیران اصلاح طلب و کارگزاران در دوره خود میدان داده است!
وی ادامه داد: حال در چنین شرایطی تعدادی از اعضای شورای شهر و رسانه ها همچنان به نجفی انتقاد می کنند که چرا از مهره های قالیباف استفاده کرده و به قول آن روزنامه اصلاح طلب، «باقر پسند» عمل می کنند.
عضو سابق شورای شهر تهران، با بیان اینکه این انتقادات و دعواها کاملا سیاسی و به اصطلاح، جنگ زرگری است، تاکید کرد: این افراد می خواهند با این کار، فضا را برای تندروی بیشتر باز کنند. نظام فعلی مدیریت شهری میانه رو نیست که بخواهد مورد انتقاد جریان متبوعش باشد، بلکه قرار است بهانه‌ای تراشیده شود تا بتوانند اتوبوسی، همه مدیران و متخصصان را جا به جا کنند و بگویند تحت فشار بودیم.
پیرهادی با تاکید بر اینکه تندروی در دوره فعلی از حد گذشته و مصداق روشن آن بسیاری از مدیران ارشد شهرداری هستند که اصلا افراد سیاسی هم نبوده اند، اما در نهایت به صورت غیر حرفه ای، هیجانی و غیر اخلاقی برکنار شده اند و برخورد درستی با آن ها صورت نگرفته است، ادامه داد: این تندروی وقتی بیشتر به چشم می آید که بدانیم شهرداری تهران طی 12 سال گذشته واقعا با میانه روی اداره شده است و اغلب معاونین و شهرداران مناطق افرادی غیرسیاسی و یا کمی متمایل به جریان رقیب آقای قالیباف بوده اند.
عضو سابق شورای شهر تهران افزود: رسانه ها و فعالین تندروی اصلاح طلب، برخلاف آنچه که خود را معتقد به دموکراسی و شعار «زنده باد مخالف» معرفی می کنند، کمترین پایبندی به مبانی نظام مردم سالار ندارند و مشکل اصلی جریان مشارکت و کارگزاران هم همین است. این ها در مجلس ششم، در فتنه 78 و 88 ثابت کردند که تنها رقابتی را قبول دارند که در آن برنده باشند. و حتی در دوره های قبلی انتخابات بارها گفته اند که اگر ما برنده نشویم یعنی انتخابات سالم نبوده است! از طرفی دیگر، شعار و عمل این جریان یکی نیست. شعارهای دینی می دهند و عکس آن را عمل می کنند که نمونه های آن را در کاهش کمک به مساجد هم دیده ایم. البته معتقدم هنوز مانده تا این جریان، هویت حقیقی و کامل خود را برملا کنند.
پیرهادی با بیان اینکه مشی جریان حاکم بر مدیریت شهری در دوره فعلی، همان مشی دولت است که البته شیوه ای کهنه تلقی می شود، افزود: در واقع این افراد، تخصص و انگیزه کافی برای رسیدگی به مشکلات شهری و ملموس را هم ندارند، ولی مرتبا با دعواهای رسانه ای و سیاسی، سعی در دگرسازی و تراشیدن رقیبی دارند که همه ناکارآمدی ها را به او حواله دهند و خودشان هم چندان مورد مطالبه عموم قرار نگیرند.
وی دعوت شهردار سابق تهران به مناظره را در همین راستا ارزیابی کرده، افزود: وقتی جریان رقیب همانند دوره فعلی وارد این بازی نمی شوند و به آن اهمیتی نمی دهند، در داخل خود دعوا به راه می اندازند که اذهان عمومی از مسائل اصلی منحرف شود که صد البته خودشان هم از این بابت صدمه می بینند چون امور شهرداری با زندگی مردم در ارتباط است و ناکارآمدی در این حوزه از چشم مردم دور نخواهد ماند.
پیرهادی تاکید کرد: نکته قابل اهمیت دیگر تأثیر شدید شبکه های اجتماعی بر روی فعالان این جریان است. این روزها آش به حدی شور شده است که در برخی موارد احساس می شود چند فعال تویتری، تصمیمات شهری را هدایت می کنند و نظام فعلی مدیریت شهری بیش از آن که در فضای خبری جریان ساز شود، از جریان های خبری تأثیر می پذیرد و حتی بسیاری از این تصمیمات هم از همین طریق القا می شود.
وی در پایان افزود: در نهایت باید پذیرفت که نمایندگا ن فعلی مردم در شورای شهر، غیر از چند نفر برای عموم شهروندان تهرانی شناخته شده نبوده و نیستند. وقتی نمایندگان مردم به اصطلاح با قاعده تکرار انتخاب می شوند چه انتظاری می توان داشت؟ طبیعتا در چنین فضایی، عموم افراد به دنبال کسب شهرت و یافتن جایگاه و پیدا کردن پایگاه اجتماعی اند و چون عملا امیدی ندارند که اقدامتشان آن ها را معرفی کند شهرت را از طریق دیگری جستجو می کنند که دم دستی ترین راه، به راه انداختن همین دعوا و جنجال های سیاسی است.
انتهای پیام/136
تگ ها
آخرین عناوین
