یک دوست ناباب بیخ گوش هر دانش آموز

به گزارش قم نیوز متاسفانه این روزها دانش آموزان، به قدری به فضای مجازی و گوشی‌های هوشمند، وابستگی و یا بهتر است بگویم اعتیاد پیدا کرده‌اند که زنگ خطر استفاده آنها از فضای مجازی به صدا درآمده است.

دانش آموزان گویا قید هر چیزی جز گوشی و تبلت را زده‌اند و علاقه شان به درس کمتر شده، دیگر سراغ تفریحات سالم نمی‌روند، از دوستان و آشنایان و حتی خانواده خود فرسنگ‌ها فاصله گرفته اند.

البته چه بسا خانواده‌هایی هستند که از مضرات این کار بی اطلاع بوده و از اینکه فرزند دلبندشان بی آنکه کاری به کسی داشته باشد، در گوشه ای نشسته و سرش در لاک خودش است و از اینکه به بیرون از خانه نمی‌رود و مثلا با دوستان ناباب رابطه ندارد، راضی هستند و می‌گویند: "ببینید، پسرم یک پارچه آقاست یا دخترم..."؛ اما هیهات که خبر ندارند همین عزلت گزینی فرزندشان با گوشی و چرخیدن در فضای مجازی، چه بلاهایی که بر سرشان نمی‌آورد...

آنها نمی دانند که همین جسم سخت پلاستیک، آلومینیوم و یا هر چیز دیگری، از هر دوست نابابی، برای فرزندشان ناباب تر است و از درون آنها را فرو می‌ریزد و موجب افزایش احساس تنهایی، استرس و اضطراب شده و زمینه ابتلا به افسردگی را در آنان فراهم می‌کند.

محققان معتقدند که استفاده مداوم از گوشی هوشمند و شبکه‌های اجتماعی اعتیاد آور است و علاوه بر آسیب جسمی، موجب آسیب‌های روحی نیز می‌شود. البته این کار پیامدها و آسیب‌های اجتماعی زیادی را در پی دارد که اشاره به آنها در این مقال نمی‌گنجد.

شبکه‌های مجازی عامل اصلی افت تحصیلی دانش آموزان

یکی از معلمان دبیرستان‌های دخترانه قم گفت: متاسفانه اعتیاد برخی از دانش آموزان به گوشی‌های هوشمند و شبکه‌های مجازی به قدری زیاد شده است که دیگر آن تمرکز کافی را بر درسهایشان ندارند. درواقع امروزه شبکه‌های مجازی، عامل اصلی افت تحصیلی دانش آموزان است.

زهره نظری افزود: البته افت تحصیلی یکی از هزاران پیامدهای منفی وابستگی دانش آموزان به فضای مجازی است. استرس، اضطراب، گوشه نشینی و حتی دوستی‌های ناباب نیز از دیگر پیامدهای منفی آن است.

وی ادامه داد: ناگفته نماند که خانواده‌ها نیز در کاهش و یا حتی جلوگیری از استفاده دانش آموزان از فضای مجازی بسیار موثرند. آنها باید توجه بیشتری به رفتارهای فرزندشان کنند و آن را تحت کنترل خود درآورند.

مضرات شبکه‌های اجتماعی را بارها چشیده‌ام!

معصومه عزتی نیز یکی از دانش آموزان مقطع دبیرستان گفت: من خودم یکی از طرفداران فضای مجازی هستم. چون حضور در این فضا باعث می‌شود تا از فکر کردن و توجه به مشکلات اطرافم رهایی پیدا می‌کنم.

وی افزود: البته می‌دانم که این کار معایب بسیار زیادی دارد. حتی خودم بارها مضرات آن را چشیده‌ام اما از آنجایی که یک نوع بی خیالی و یا لذت‌های مجازی به انسان می‌دهد، نسبت به آن وابستگی زیادی پیدا کرده ام.

این دانش آموز قمی بیان کرد: شاید یک روزی سرم به سنگ خورد و این کار را کنار گذاشتم. اما اگر راستش را بخواهید تا زمانی که امیدی به آینده و یا انگیزه کافی برای کنار گذاشتن آن پیدا نکنم، دست از آن برنمی دارم.

حضور در فضای مجازی باید هدفمند باشد

معصومه ظهیری در خصوص اعتیاد دانش آموزان به گوشی‌های هوشمند و فضای مجازی اظهار کرد: هر عادتی که انسان به نحوی در انجام آن افراط کند، اعتیاد محسوب می‌شود و اراده و اختیار فرد را تحت الشعاع خود قرار می‌دهد.

این کارشناس مسائل خانواده افزود: به طوری که انسان به صورت کاملا غیرارادی عملی که وابستگی و اعتیاد به آن دارد را انجام داده و به قدری سرگرم آن می‌شود که اصلا متوجه گذر زمان نمی گردد و طبیعتا از انجام برنامه‌های روزانه خود باز می‌ماند.

وی ادامه داد: متاسفانه امروزه یکی از عاداتی که بعضا جوانان و نوجوانان ما به آن مبتلا هستند، وب گردی و حضور در فضاهای مجازی است. البته این موضوع نیز شامل دو عنوان، اعم از چرخیدن در فضاهای مجازی که نیاز به اینترنت دارد و بازی با گوشی‌های هوشمند می‌شود.

ظهیری بیان کرد: به نظر بنده، بهترین روش برای جلوگیری و یا کاهش این نوع عادات در جوانان و نوجوانان، آموزش استفاده بهینه از گوشی‌های هوشمند و حضور در فضای مجازی، مدیریت زمان، مدیریت برنامه و... است.

وی تصریح کرد: درواقع اگر این موارد مورد غفلت قرار بگیرد و برنامه ریزی در این زمینه برای جوانان و نوجوانانمان صورت نگیرد، قطعا این برنامه ریزی از سوی دشمن برای دزدیدن وقت باارزش آنها صورت می‌گیرد.

عضو هیئت علمی جامعه الزهرا(س) خاطرنشان کرد: علاوه بر این، حضور بیش از حد دانش آموزان و دانشجویان در فضاهای مجازی موجب می‌شود تا علاوه بر اعتیاد و وابستگی نسبت به آن، گویش، پوشش، نوع تعاملات و برنامه‌های زندگی آنها نیز تحت تاثیر قرار بگیرد.

وی ابراز کرد: به هر حال، برای پیشگیری از این آسیب‌ها نیاز به آموزش، کارهای پژوهشی، جایگزینی‌های درست و از همه مهمتر فضاهای انس و الفت در خانواده و گفتمان بین آنها، نشاط اجتماعی و... دارد.

ظهیری در پایان یادآور شد: البته اگر اوقات 24 ساعته خود را به درستی برای انجام کار، علم آموزی، حضور در خانواده، نشاط، ورزش، عبادت و... تقسیم کنیم، می‌توانیم بخشی از اوقات فراغت خود را نیز صرف حضور در فضای مجازی کنیم که البته این نیز باید هدفمند و در راستای رشد و تعالی انسان باشد.

به هر تقدیر، تا زمانی که نتوانیم سرگرمی مناسبی جایگزین شبکه‌های اجتماعی کنیم، قطعا دانش آموزان و دانشجویان که همان قشر جوان و نوجوان ما را تشکیل می‌دهند، روز به روز بیشتر در منجلاب این شبکه‌ها فرو می‌روند تا جایی که دیگر امیدی به نجات آنها باقی نمی‌ماند.

خانواده‌ها، معلمان، مدیران، اساتید و همچنین مسئولان باید هر چه سریعتر فکری به حال این اوضاع نابسامان کنند و اجازه ندهند که دیگران که چه بسا دشمنانی بیش نیستند، برای فرزندان و امیدهای آینده کشورمان برنامه ریزی کنند و عمر و جوانی آنها را به تباهی بکشند.

================

گزارش از سیده فاطمه حسینی

================

انتهای پیام/138