قم نيوز
: در سال پنجم هجری وقتی که بنی قریظه در جنگ احزاب با قریش همدست شده و به مسلمانان مدینه ضربه زدند، بلافاصله بعد از جنگ احزاب سراغ آنان رفت، عصر همان روز قلعه بنی قریظه را محاصره کرد و پس از 25 روز آنها تسلیم شدند.
«إِنَّ شَرَّ الدَّوَابِّ عِنْدَ اللَّهِ الَّذِینَ کَفَرُوا فَهُمْ لا یُؤْمِنُونَ . الَّذِینَ عاهَدْتَ مِنْهُمْ ثُمَّ یَنْقُضُونَ عَهْدَهُمْ فِی کُلِّ مَرَّةٍ وَ هُمْ لا یَتَّقُونَ . فَإِمَّا تَثْقَفَنَّهُمْ فِی الْحَرْبِ فَشَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ لَعَلَّهُمْ یَذَّکَّرُونَ (انفال/55-57) به یقین، بدترین جنبندگان نزد خدا، کسانى هستند که کافر شدند و ایمان نمىآورند. همان کسانى که با آنها پیمان بستى؛ سپس هر بار عهد و پیمان خود را مىشکنند؛ و (از پیمان شکنى و خیانت،) پرهیز ندارند. اگر آنها را در (میدان) جنگ بیابى، آن چنان به آنها حمله کن که جمعیّتهایى که پشت سر آنها هستند، پراکنده شوند؛ شاید متذکّر گردند (و عبرت گیرند)».
آنگاه قرآن مجید یکی از ویژگی‌های برجسته پیامبر(ص) و یارانش را سخت گیری بر کفار می‌شمارد و می‌فرماید: «مُحَمَّدٌ رَسُولُ اللَّهِ وَ الَّذِینَ مَعَهُ أَشِدَّاءُ عَلَى الْکُفَّارِ رُحَماءُ بَیْنَهُمْ (فتح/29) محمد، پیامبر خداوند است و آنان که با وىاند، بر کافران سختگیر، میان خویش مهربانند».
بر همین اساس رسول خدا(ص) وقتی که دید سه قبیله یهودی که در مدینه و در کنار حکومت اسلامی آن حضرت پایگاه سیاسی، اجتماعی و نظامی دارند، و با حکومت اسلامی آن حضرت دشمنی می‌کنند، آنان را از منطقه مدینه بیرون راند. در شوال سال دوم هجری بنی قین قاع را به جرم اینکه به همسر یکی از انصار اهانت کردند و مسلمانی را که به دفاع از او برخاسته بود به شهادت رساندند. مورد محاصره قرار داد و پس از 15 روز محاصره با خواهش عبدالله بن ابی که قبلا با آنان هم پیمان بود، موافقت نمود که سلاح‌های شان را تحویل داده به أذرعات شام کوچ کنند.
وقتی یهودیان بنی نضیر قصد ترور رسول خدا(ص) را کردند، درنهان شخصی را فرستادند تا از بالای دیواری که پیامبر اسلام (ص) در کنار آن نشسته بود، سنگی بر سر آن حضرت افکنده او را به قتل رسانند. رسول خدا(ص) از طریق غیبی از این توطئه آگاه شد. ناگهان آنجا را ترک کرده به مدینه بازگشت و به آنان اخطار کرد منطقه مدینه را ترک کنند؛ وقتی آنان مقاومت کردند پانزده روز قلعه شان را محاصره کرد. آنان ناگزیر سلاح شان را واگذاشته، گروهی به اذرعات شام و گروهی از جمله رئیس شان حُیّی بن أخطب به خیبر رفتند. و بخشی از اموالشان را مصادره کرد.
آنگاه خداوند متعال در سوره حشر در شأن بنی نضیر (رک:مجمع البیان، ج9،ص387؛ المیزان،ج19، ص 201) فرمود: «هُوَ الَّذِی أَخْرَجَ الَّذِینَ کَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مِنْ دِیارِهِمْ لِأَوَّلِ الْحَشْرِ ما ظَنَنْتُمْ أَنْ یَخْرُجُوا وَ ظَنُّوا أَنَّهُمْ مانِعَتُهُمْ حُصُونُهُمْ مِنَ اللَّهِ فَأَتاهُمُ اللَّهُ مِنْ حَیْثُ لَمْ یَحْتَسِبُوا وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ یُخْرِبُونَ بُیُوتَهُمْ بِأَیْدِیهِمْ وَ أَیْدِی الْمُؤْمِنِینَ فَاعْتَبِرُوا یا أُولِی الْأَبْصارِ . وَ لَوْ لا أَنْ کَتَبَ اللَّهُ عَلَیْهِمُ الْجَلاءَ لَعَذَّبَهُمْ فِی الدُّنْیا وَ لَهُمْ فِی الْآخِرَةِ عَذابُ النَّارِ . ذلِکَ بِأَنَّهُمْ شَاقُّوا اللَّهَ وَ رَسُولَهُ وَ مَنْ یُشَاقِّ اللَّهَ فَإِنَّ اللَّهَ شَدِیدُ الْعِقابِ . ما قَطَعْتُمْ مِنْ لِینَةٍ أَوْ تَرَکْتُمُوها قائِمَةً عَلى أُصُولِها فَبِإِذْنِ اللَّهِ وَ لِیُخْزِیَ الْفاسِقِینَ».
«اوست که کافران اهل کتاب را از خانههایشان در نخستین گردآورى بیرون راند (هر چند) شما گمان نمىکردید که بیرون روند و (خودشان) گمان مىکردند که دژهایشان بازدارنده آنان در برابر خداوند است اما (اراده) خداوند از جایى که گمان نمىبردند بدیشان رسید و در دلهایشان هراس افکند؛ به دست خویش و به دست مؤمنان خانههاى خویش را ویران مىکردند؛ پس اى دیدهوران پند بگیرید! و اگر خداوند آوارگى را بر آنان مقرّر نکرده بود بىگمان در این جهان عذابشان مىکرد و آنان را در جهان واپسین عذاب آتش (دوزخ) خواهد بود. این از آن روست که آنان با خداوند و پیامبر وى مخالفت ورزیدند و هر کس با خداوند مخالفت ورزد به راستى خداوند سختکیفر است. هر درخت خرمایى که بریدید یا بر ریشههاى آن وانهادید به اذن خداوند بود و (چنین کرد) تا نافرمانان را خوار گرداند.»(حشر/2-5)
در سال پنجم هجری وقتی که بنی قریظه در جنگ احزاب با قریش همدست شده و به مسلمانان مدینه ضربه زدند، بلافاصله بعد از جنگ احزاب سراغ آنان رفت، عصر همان روز قلعه بنی قریظه را محاصره کرد و پس از 25 روز آنها تسلیم شدند. آنان از پیامبر خواستند با آنها مثل دو قبیله سابق یهود رفتار کند.
خداوند در سوره احزاب این انتقام سخت را تأیید نموده و به خود نسبت می‌دهد. «وَ أَنْزَلَ الَّذِینَ ظاهَرُوهُمْ مِنْ أَهْلِ الْکِتابِ مِنْ صَیاصِیهِمْ وَ قَذَفَ فِی قُلُوبِهِمُ الرُّعْبَ فَرِیقاً تَقْتُلُونَ وَ تَأْسِرُونَ فَرِیقاً . وَ أَوْرَثَکُمْ أَرْضَهُمْ وَ دِیارَهُمْ وَ أَمْوالَهُمْ وَ أَرْضاً لَمْ تَطَؤُها وَ کانَ اللَّهُ عَلى کُلِّ شَیْءٍ قَدِیراً (احزاب/26-27) خداوند گروهى از اهل کتاب را که از آنها [مشرکان عرب] حمایت کردند از قلعههاى محکمشان پائین کشید، و در دلهاى آنها رعب افکند (کارشان به جایى رسید که) گروهى را به قتل مىرساندید و گروهى را اسیر مىکردید. و زمین‌ها و خانههایشان را در اختیار شما گذاشت و (همچنین) زمینى را که هرگز در آن گام ننهاده بودید و خداوند بر هر چیزى قادر است.»
انتهای پیام/ 137
تگ ها
آخرین عناوین
