خاطره نخستین رییس روحانی دانشگاه تهران از طرز قباگرفتن امام(ره)

به گزارش قم نیوز، آیت‌الله عباسعلی عمید زنجانی، استاد دانشگاه تهران بود که هشتم آبان سال گذشته دار فانی را وداع گفت. وی نخستین رییس روحانی دانشگاه بود که سابقه دو دوره نمایندگی مجلس شورای اسلامی را نیز در کارنامه خود داشت.

به مناسبت نخستین سالگرد درگذشت این فقیه برجسته، شبکه اجتهاد خاطره‌ای از میزان علاقه و ارادت قلبی آیت‌الله عمید زنجانی نسبت به امام خمینی، منتشر کرده است که از زبان وی نقل می‌شود:

من در سال ۱۳۳۱ به قم آمدم. شاید چند ماه بیشتر نگذشته بود که سطح می‌خواندم، اما عشق و علاقه فوق‌العاده‌ای نسبت به امام پیدا کردم. البته همه این حرف را می‌زنند که ما نسبت به امام عشق و علاقه پیدا کرده‌ایم، ولی آن علاقه‌ای که بنده در وجود خودم احساس می‌کردم، چیز فوق‌العاده‌ای بود.

من طلبه‌ای جوان زیر بیست سال بودم که راه رفتن امام را تقلید می‌کردم؛ مثلاً قبا گرفتن امام را تقلید می‌کردم و امام در ذهن من الگویی از معنویت، علم و عالم بود و سعی می‌کردم که رویه‌های ایشان مثل طرز حرف زدن و طرز راه رفتن را تقلید کنم. آن وقت‌ها درس ایشان در همین مسجد محمدی فعلی نزدیک حرم بود و من از آنجا رد می‌شدم، دقایقی هم می‌ایستادم، منظره را نگاه می‌کردم و درس ایشان که تمام می‌شد، دنبال آن حضرت راه می‌افتادم و همین برای من عادت شده بود که به تقلید از امام در عصر‌ها نزدیک به غروب همیشه به حرم بروم.

این جاذبه طوری بود که امام و دوستداران امام را دوست می‌داشتم و به آنهایی هم که نسبت به امام خیلی علاقه‌مند نبودند، علاقه‌ای نداشتم و یک چنین تولی و تبرایی به‌وجود آمده بود. همیشه در موضع‌گیری‌ها سعی می‌کردم بفهمم که امام چه موضعی دارند؟ البته آنچه من می‌گویم در رابطه با آن زمان و مسائلی که در ذهن من طلبه جوان و سطح خوانده بود.

در‌‌ همان زمان فرض کنید که من آقای سید محمدکاظم شریعتمداری را دوست نداشتم. الآن گفتن این مطلب چیز آسانی است، به خاطر اینکه مثلاً مسائلی برای آقای شریعتمداری به‌وجود آمده است، ولی آن زمان چون مقایسه می‌کردم و امام برای من الگو بود؛ لذا اینکه طرز راه رفتن آقای شریعتمداری و اینکه چند نفر دنبالش هستند یا مثلاً یک مقدار تظاهر به عظمت ایشان را با رفتار امام مقایسه می‌کردم، نامبرده را دوست نداشتم و همچنین خیلی از علما را در این مقایسه کنار می‌گذاشتم و می‌گفتم نه!

انتهای پیام/115/