قم نيوز
: قم نیوز: انگار نه انگار همان عراقی است که هشت سال با آن جنگیده‌ایم و بعد هم چندین سال در وضعیت آتش بس با آن بوده‌ایم، اینجا کسی مهمان ایرانی را پس نمی‌زند و آغوش مردم شهر به روی همه گشوده است.
جمعه ۲۸ آبان ۱۳۹۵ ساعت ۱۰:۴۸
کد مطلب : 43643
آغوش باز مردم عراق برای زائران اربعین / اینجا کسی مهمان را پس نمی‌زند
از مرز هوایی که می‌گذری، بار دیگر خلبان با صدایی محزون به شهید کربلا سلام می‌دهد و ملتمسانه از مسافران تقاضای التماس دعا می‌کند چرا که به سبب وظیفه، امکان حضور در راهپیمایی اربعین را ندارد. و سپس آسمان نجف اشرف پدیدار می‌شود، شهری که وام دار مهمان گرانقدرش، امام علی(ع) است.
اینجا همه مهمانان پذیرفته شده‌اند
اگر چه دو ملت ایران و عراق به سبب خوی تجاوزگری صدام، سالها با یکدیگر جنگیده‌اند اما در فرودگاه نجف، خبری از این سابقه جنگی نیست، به روی تو لبخند می‌زنند و با گشاده رویی راهنمایی‌ات می‌کنند. حتی اندکی زبان فارسی هم یاد گرفته‌اند و اگر ارز هم به همراه نداشته باشی، پول ایران را البته با نرخی کمی بالاتر از نرخ بازار، از تو قبول می‌کنند، همان اسکناس خمینی(ره) که زمانی نه چندان دور، دیکتاتور بغداد برای حذف آن تلاش کرد و موفق نشد.
یک یا «حسین» بگو و بگذر
پذیرایی عراقی‌ها از همین نجف شروع می‌شود. با لبخند از تو استقبال می‌کنند و مقصدت را می‌پرسند، مسجد کوفه، حرم امام علی(ع) یا راه کربلا را نشانت می‌دهند و اگر تشنه باشی، به جرعه‌ای آب مهمانت می‌کنند و در جواب محبتشان، تنها از تو یک یاحسین می‌خواهند زیرا نیک می‌دانند که اجر پذیرایی از زائر را خود حسین(ع) می‌دهد، حسینی که آرام جان است و روح و روان.
پذیرایی را به عراقی‌ها بسپارید
بی‌خود نیست که رهبر معظم انقلاب اسلامی چندی قبل از همگان خواست تا پذیرایی را به عراقی‌ها بسپارند و توفیق این کار را از کوچک و بزرگ ایشان نگیرند. توصیه‌ای که خیلی‌ها بدان گوش دادند و برخی هم گوش نکردند.
عراقی‌ها، میزبانی را بلد هستند، از کودکی آموزش دیده‌اند تا آغوششان را باز کنند و زائران را فارغ از ملیت و رنگ و زبان، در آغوش بگیرند. مدلشان با ما ایرانی‌ها تفاوت دارد، نه اینکه ما پذیرایی را بلد نباشیم، نه، شاید پذیرایی از دل و جان را بلد نباشیم. ایستادن وسط راه و دعوت مردم به چادر یا ساختمان هیئت با خواهش و تمنا و ابراز رضایت از قبول دعوت، مدل ما ایرانی‌ها نیست.
اینجا کسی مهمان را پس نمی زند بلکه هر چه در توان دارد وسط می گذارد و مهمان را تکریم می‌کند، این همان پذیرایی از ته دل است که رهبری آن را توفیقی برای عراقی‌ها می‌داند.
کربلا منتظر ماست، بیا تا برویم...
هدف از این همه پذیرایی و مهمان نوازی هم متفاوت است، اینجا تو را تکریم می‌کنند چون در راه پای گذاشته‌ای و احترامت می‌کنند تا خستگی‌ات در برود و بعد دوباره به راه بیفتی. توقف اینجا کارساز نیست، باید که راه بیفتی و بروی، نه که بمانی و بنشینی.
اینجا جاده کربلا است و از موکبی این نوحه بلند است که کربلا منتظر ماست، بیا تا برویم...
انتهای پیام / 105
آخرین عناوین
